Martinus Stuart, Rotterdam 4 okt. 1765 - Amsterdam 22 nov. 1826. Genoot zijn eerste opleiding aan de Latijnse school in zijn vaderstad, daarna student aan het athenaeum en het remonstrants seminarium te Amsterdam. In 1786 werd hij bevorderd tot proponent en het jaar daarop aangesteld als predikant bij de remonstrantse gemeente te Dokkum en in 1790 te Utrecht. In 1793 werd Stuart beroepen door de gemeente Amsterdam, waar hij tot aan zijn dood heeft gestaan. Hij was een gevierd kanselredenaar. Stuart is, naast andere zaken, vooral bekend gebleven als wetenschapper; hij was een onderzoeker der klassieke oudheid en van geschiedenis en oudheidkunde in het algemeen. Vooral op historisch gebied heeft Stuart veel geleverd. Zeer bekend en veel gelezen waren zijn Romeinsche geschiedenissen (Utrecht/Amsterdam 1792-1810, nieuwe uitgave 1830). Hoewel dit en ander geschiedwerk vooral verdienstelijke compilatiën waren, Stuarts Romeinsche geschiedenissen werd al spoedig verdrongen door Niebuhrs veel diepergaande Römische Geschichte, had hij daardoor een grote reputatie als historicus verworven. Koning Willem I benoemde hem dan ook in 1815 tot geschiedschrijver des Rijks. NNBW, IV, 284